चांदण्यांचा वणवा
अंग अंग जाळतो
आसवांचा कालवा
थेंब थेंब वाळतो

ओसरले आनंदथवे
धुसरले आकाश आता
जीर्ण विरत्या आयुष्याचा
उमगला सारांश आता

उमगलेले क्षणिक उसासे
वाटती आता चिरसोबती
निरोपाची रात्र म्हणतेय
चल आता थांबतो किती..


-- अभिजीत गलगलीकर
१५ - ६ - २०११