मैत्रिणीचं माझ्या काय काय सांगु..

मैत्रिणीचं माझ्या काय काय सांगु
तिख्खट आहे की दुधाची साय सांगु

वसंतासम सोनेरी रुप सजलेलं सांगु
अस्मानी डोळ्यांत स्वप्न भिजलेलं सांगु

तिचं रुसणं,हळुच गालात हसणं सांगु
वेडं वेडेपण सांगु की कोवळेपण सांगु

अल्लडपणाचा तिच्या काय कहर सांगु
की आईसारखी मायेची करडी नजर सांगु

इवल्याशा गोष्टीनी ओलावणारे डोळे सांगु
भरल्या डोळ्यानी हसणारे ध्यान खुळे सांगु

आमच्या यारीदोस्तीला नसलेली हद्द सांगु
सहज राखली जाणारी एक सरहद्द सांगु

अखंड गप्पांमधे क्षण किती हरवलेले सांगु
तिजमुळे अबोल माझे शब्द खुललेले सांगु

सगळ्याहून न्य्रारी पण गोड तिची रीत सांगु
असा नमुना लाखात एकच, हे गुपित सांगु ...

--- अभिजित गलगलीकर ...

एक सुंदरशी रुबाई...

कुणा कवीची आयुष्याची कमाई आहे
जणु ती एक सुंदरशी रुबाई आहे

ब्रम्हदेवही नक्कीच थक्क झाला असावा
प्रत्यक्ष जाहली, त्याने मारलेली बढाई आहे

कवितांची माझ्या , स्फ़ुर्ती तीच ती
शब्दांची माझ्या नकळत तीच आई आहे

दिवाण्या प्रेमास माझ्या तिने स्वीकारले
अख्खी हयात माझी तिची उतराई आहे

लिहतच रहावं, गौरवावं तिचं सौंदर्य
आयुष्य संपु नये मधे,म्हणुन ही घाई आहे ..

शाळेबाहेरची शाळा ...

शाळेत असताना मधल्या सुट्टिची मजा भारी
डब्बा खाऊन खेळत बसायची गम्मत न्यारी

काही मुलं पॉकेटमनीतुन विकत घ्यायची काहीसं
त्याना पाहून कधी माझंही तोंड व्ह्यायचं एवढुसं

लहान मुलांना पैसे न द्यायची शिस्त होती घरात
लाडाकोडाची मात्र असायची नित्य बरसात

पण वाटे आपणही कधी चटक मटक विकत घ्यावं
हातात आईस्क्रीम घेउन मित्रांसोबत मस्त मिरवावं

दिसले एकदा मित्राच्या बॅगेतले पैसे उघडे पडलेले
मधल्या सुट्टित माझ्याही हाती मग खाऊ आले

घराजवळ पोचताच लोक अचानक धावत निघालेले
पळणाऱ्या चोराला पकडुन शेवटी बेदम मारलेले

जाम टरकली माझी , खिशातले चॉकलेट बोचू लागले
सगळे लोकं परत वळुन मला मारणार जणु पटले

धुम ठोकली घराकडे , लगेच आईला बिलगलो
तिला सगळं खर्र सांगुन खुप खुप रडलो
वर्षभर शिकुनही मनाची पाटी कोरी राहून जाते
शाळेबाहेरची शाळा नकळत बरंच शिकवून जाते

लोकमत ...

रोजच्याच बातम्या ऎकुन मन निर्ढावलंय
आश्वासनं पुर्ण होण्याचं स्वप्न कधीच मेलंय

मरोत बापडे शेतकरी, वा तत्सम प्राणी
पैसे खायला इथे त्यांचं मढं कमी पडतंय

नातलगांची चित्रे आता संसदेत पोहोचली
खऱ्या स्वातंत्र्यवीरांना आता कोण पुसतंय

एकमेकांची कुमुळं काय उकरता नेहमी
एखादं गुणबीज तुम्ही कधी रुजवलंय?

स्वार्थी कोण नसतं असं ते म्हणती
आपण बांडगूळ की माणुस,कुणीतरी विसरतंय

लिहितोय मी एकटाच असे थोडीच आहे
पण लोकप्रतिनिधिना लोकमत कुठे हवंय

देखेंगे हम भी जरूर.......

नमस्कार ... आज खोया खोया चांद सिनेमा पाहुन येताना काही सुचले.. आपल्यासोबत शेअर करावेसे वाटले .. तरी आपल्या प्रतिक्रिया द्याव्यात .. ..

देखा है हमने भी
जिंदगी को इतराते हुए
खुशहाल वादियों मे
दिल को लहराते हुए.........

दिल की तो आदत सी है
ख्वाहिशें सजाने की
रोज बह जाते है पर
नये ख्वाब देखने की
देखा है हमने भी
आंसुओ को शरमाते हुए...........

यूं आसान नही है
गम से मुह मोड लेना
एकसी सजावट हर वक्त
चेहरे पे बनाये रखना
देखा है हमने भी
दिल को पुराने जख्म कुरेदते हुए........

हमे कोई शिकवा नही
ये जिंदगी तो खेल है
रोज नये नये सवाल
कभी पास, कही फ़ेल है
देखेंगे हम भी जरूर
तकदीर को मुस्कुराते हुए
फ़िरसे जिंदगी को इतराते हुए
खुशहाल वादियों मे
दिल को लहराते हुए.....