रात्र अंगी लपेटून
ती प्रवासाला निघते
चांदण्यांना चुकवून
क्षितीजामधे दडते
मनातले दवबिंदू
मातीत रुजतात
तिच्या माझ्या गप्पा
थेंबांमधे मोजतात
अलगद रुसते
खुदकन हसते
स्वतःच्या खोड्यांमधे
स्वतःच फ़सते..
रोज तिला स्फ़ुरते
आगळी एक कहाणी
माझेच गीत रेखते
माझी ती स्वप्नराणी
No comments:
Post a Comment