Monday, December 12, 2011

मन-चातक

नकळत आसवं साकळत जातात
निखाऱ्यांसम स्वगत जळत जातात

ओलावतो मनाचा कोपरा कोवळा
आकारतो विचारडोह गर्द सावळा
पापण्यातच मग स्वप्नं वाळत जातात
नकळत....


जाणले आभाळाचे मन जेव्हा
आठवणींचे थेंब झाले तेव्हा
मग नभातून नवक्षण उमलत जातात
रुसल्या आसवांना हसवत जातात
आतुर मन-चातकाला शमवत जातात.........

Wednesday, June 15, 2011

चांदण्यांचा वणवा
अंग अंग जाळतो
आसवांचा कालवा
थेंब थेंब वाळतो

ओसरले आनंदथवे
धुसरले आकाश आता
जीर्ण विरत्या आयुष्याचा
उमगला सारांश आता

उमगलेले क्षणिक उसासे
वाटती आता चिरसोबती
निरोपाची रात्र म्हणतेय
चल आता थांबतो किती..


-- अभिजीत गलगलीकर
१५ - ६ - २०११