आवारगी...

आवारगी, शहर में इस कदर जमी रहें
विरानियाँ छुपके इस दिल में थमी रहें

यूँ ही महफ़िलों का दौर चले,दिन-ब-दिन
कोई फ़िसली आह, इस शोर मे अनसुनी रहें

दाँव-ए-मरासिम पे लगाते फ़िरे इस दिल को
जिंदगी अपने इस अलबेले शौक पे बनी रहें

खुशियों का ,ये दिल तो ,मायका हो जैसे
अपनी अपनी फ़ुरसत से वो आती जाती रहें

इतना गुस्सा न कर जमाने पे , अभिजित
किसी ना किसी से तो, जमाने की बेरुखी रहे

--- अभिजित -- (२०-२-२००८)

अवसेच्या रात्रीचं गुपित ..

चैतलीच्या अमावस्येच्या रात्रीवरील कवितेला लिहिलेलं हे उत्तर .. ..

घुसमटते रात्र दर अवसेला
आपल्या प्रियकराच्या शोधात
कावरीबावरी फ़िरते
ताऱ्यांची दारं ठोठावते
कुठेच नाही हे पाहून
रडू फ़ुटते तिला
जणु तिच्या आसवांनी
आकाश चक्क धुतल्या जाते
लख्ख दिसते, चांदणं लेवते
रात्र अजुनच हिरमुसते
ताऱ्यांना खुडुन बघते
बघते कुठे दिसतो का
चंद्रही देव जाणे कुठे गेलाय
की पंधरा दिवस काम करुन
थकुन, चंदेरी दुलईत झोपलाय
तसंच असावं बहुतेक
निशाबाईंनाही ते कळतं बहुतेक
शोधते मग ती पडद्याआड
अन अन ..
शेवटी त्या दुलईत तो सापडतो
चंद्रही लगेच तिला कुशीत ओढतो
खुदकन हसुन तिही बिलगते
अन चमकन दुलईआड दडते
बहुतेक ह्यालाच आपण
तारा तुटणं म्हणत असु.. नाही का ? .

untitled ...

आयुष्य म्हणजे process आहे
हळुहळु evolve होत जाणारी
हजारो सोपे, कठीण, कडू, गोड क्षण
सहज dissolve करुन घेणारी
सुख दुःखांचं काय
त्यांचे आपले Tangential मार्ग
मनवर्तुळाच्या Diameter च्या
दोन टोकांवरचे , अगदी दुरचे
त्यांचं पटणार नाही
मन मात्र सुटणार नाही
ते आपलं अडकुन बसतं
त्याच परिघात, गोल फ़ेऱ्यात ..

माझी होशील का ? .. Valentine SPCL ! :)

बस एकदा हो म्हणून, मज तू वरशील का
आज माझी , फ़क्त माझीच , सखये होशील का

चंद्र,सूर्य,ताऱ्यांवर नसेल माझं वर्चस्व
बाकी काही माग तू,आणेन विकून सर्वस्व
या गोड व्यवहारात माझं हृदय मागशील का

म्हणतात लोकं ,प्रेम आंधळं असतं
खरं तर ते जग या जगावेगळं असतं
माझ्या डोळ्यातून हे स्वप्नाळू जग पाहशील का

भरल्या घरात मनाची सुनी ओसरी
खुदकन हसवतात तुझी स्वप्नं बावरी
इवल्याशा या आभाळभर जागेत राहशील का

हे रेशमी केस,गालावरची अवखळ खळी
मुग्ध बडबडती जिवणी,वेड लावते मुळी
या रुपचंद्राने माझं आकाश पूर्ण करशील का

काहीही लिहतोय मी , जे सुचतंय ते
शब्द आता रागवलेत , त्यांना बोचतंय ते
शब्दांना माझ्या हसवण्यासाठी येशील का

-- अभिजित -- १४-२-२००८

कुछ चंद अल्फ़ाज..

खुदकेही खून से सजे ये अल्फ़ाज है
बडा बावरा सा इनका मिजाज है

गाए खुशियों के गीत
गझल जैसी वो प्रीत
गुलशन हमारा आशियाना था
जश्न का रोज नया बहाना था
अब जाने कहा गुम हुआ, ये साज है
खुदकेही खून से...

महफ़िलों की, शान थे हम
कई दिलो की, जान थे हम
भीड मे भी पहचाने जाते थे
बडे दूर से दिवाने आते थे
अब दिखाई देता, भिखारन सा अंदाज है
खुदकेही खून से...

तू ही थी दिल की जूस्तजू
हर ख्वाब मे बसी आरजू
सपनो का रोज नया दौर चला था
दुख कब का, पिछे छोड चला था
लौटा फ़िरसे सरपे, वो कबाडी ताज है
खुदकेही खून से...

न जाने कब रब रूठा
न जाने कब सब छुटा
मंजिलो का मै मुंतजिर रह गया
हर रास्ता मुझे काफ़िर कह गया
खोजता हू तकदिरों का क्या राज है
खुदकेही खून से...

तारे जमीन पर च्या गाण्यांचा अनुवाद - एक प्रयत्न :-)

तारे जमीन पर च्या गाण्यांचा अनुवाद करायचा थोडा प्रयत्न केला .. पण एवढी सुंदर ती कलाकृती आणि त्यातली ती साधी सोपी मधुर हिंदी यांकडे पाहुन मलाच लाज वाटायला लागली .. की आपण हे काय करतोय .. गुलजारांच्या गाण्यांचा अनुवाद जसा भयंकर कठीण जातो तसेच प्रसून जोशींचे आहे .. त्यांच्या सोप्यासरळ गोड भाषेला माझ्याकडे शब्दच नसतात .. तरी प्रयत्न केलेची पाहिजे ... :-D

"मा"

मी तसा कधी सांगत नाही
पण अंधाराला भितो आई मी
मी तसा कधी दाखवत नाही
तुझी काळ्जी करतो आई मी

तुला सगळं माहित आहे ना आई
तुला सगळं माहित आहे ना ..

गर्दीत या ,असं सोडु नको मला
घरीसुद्धा नाही येउ शकेन गं आई
एवढ्या दूर पाठवू नको मला
आठवणसुद्धा नाही येणार गं आई

इतका का मी वाईट आहे गं आई
इतका का वाईट...

जेव्हा कधी बाबा मला
जोरात झोका देतात गं आई
शोधतो तुलाच मी
येउन जवळ घेशील नं आई

त्यांना मी कधी म्हणत नाही
पण बावरून जातो मी आई
चेहऱ्यावर येउ देत नाही
मनात घाबरुन जातो मी आई

तुला सगळं माहित आहे ना आई
तुला सगळं माहित आहे ना ..

डोळेही आता चुप झाले
चुप झाले बोल माझे
काही दुखतही नाही आता
काही जाणवतही नाही आता

तुला सगळं माहित आहे ना आई
तुला सगळं माहित आहे ना ..


"तारे जमीन पर"

बघा ही असती, कोमल , दवबिंदुहुन
पानांच्या कुशीत येती थेट अस्मानातुन

आळोखे देऊन कूस बदलती
नाजूक मोती खुदकन घसरती

हरवू नये हे तारे मातीमधे

सुखद उन थंडीतले, हीच तर असती
येउन अंगणाला , सोनेरी सजवती
अंधार मनाचा पळवून नेती
थंडगार हातांना जीवन देती

हरवू नये हे तारे मातीमधे ...

जशी नयनकुपीत , गेली झोपी , आणि झोपेतल्या गोडश्या स्वप्नी
आणि स्वप्नात भेटे देवदूतच जणू
जशी रंग भरली पिचकारी , जशी फ़ुलपाखरं ती बावरी
जसं निर्मळ , निरागस नातंच जणू
ही तर आशेची किरणे
जणू नवी सकाळ उगवणे
जणु आनंद भरून वाहणे

हरवू नये हे तारे मातीमधे ...


रातराणीच्या अंगावर बघा हे
रोमांच बनुनी उगवले
फ़ुलांच्या सुगंधासम
बागेतुन पळाले
जणू बांगड्यांचे कंगोरे
जणू हसरे फ़ुलांचे चेहरे
जणू बासरी वाजवी
झाडाखाली कुणी रे

ही तर झुळुक वाऱ्याची
घुंगराची छनछन जीवनाची
ही सरगम ह्या निसर्गाची

हरवू नये हे तारे मातीमधे ...

जिंदगी के सफ़र मे...

जिंदगी के सफ़र मे
मंजिल मौत ही सही
आखिर है जल जाना
तब तक ज्योत ही सही

गम से क्या डरना
वो वो तो हमसफ़र है
खुशीया सजानेवाला
बेनाम कलमकार है
जिंदगी के सागर मे
साहिल मौत ही सही
मोतीभर सुख गर मिले
मिले दुख का हौद ही सही ..
जिंदगी के सफ़र मे...

पलभर ना रुके वक्त
उससे ना जीत पाओगे
अपनी राह थामे चलो
हरदम उसे साथ पाओगे
जिंदगी की दौड मे
जीत मौत की सही
चंद सुनहरे मकाम पाओ
अंत मे दश्त ही सही
जिंदगी के सफ़र मे....

करो प्यार जिंदगी से
मौत एक सौत ही सही
मुफ़्त का वक्त खाया बेवक्त
कभी करवाचौथ ही सही

जिंदगी के सफ़र मे...