तो फ़क्त एक क्षण भान हरवून गेला
हरलो पण तो मला जिंकवून गेला
पावसाचं काय, तो नेहमीच येतो
प्रेमाचा एकच थेंब चिंब भिजवून गेला
चांदण्यातही आता मला तीच दिसते
जणू तो चंद्र मला फ़सवून गेला
देवळातही दुसरं काही मागवेना
नास्तिकाला तो श्रद्धाळू बनवून गेला
मी फ़क्त एक साधा चित्रकार होतो
अद्रुश्य रंगात मला तो रंगवून गेला
शब्द सुद्धा अपुरे पडू लागले
मनाला घातलेला बांध तो उसवून गेला..
2 comments:
Mitra...kavita faarach chaan lihili aahes...avadali mala...tujha blog pahun aanand vatala...
अभिजित,
फारच "अप्रतिम" लेखन आहे तुझे.
ती आणि तू यावरच लिहिलेल्या कवितांमधे किती विविधता आहे !
---खुपच आवडली कविता.
Post a Comment