Thursday, February 1, 2007

चातक

तुझं आगमन ,शुभ्र माझ्या अस्तित्वावर मुक्त रंगांची उधळण!!

कोरा आयुष्याचा कॅनव्हास, कोरं प्रेमाविण मन,
स्निग्ध भावनांचा कुंचला, उमटले गुलाबी क्षण

हर्षित मनातली पहिली नाजुक आठवण,
जन्मभर साजरा करण्यासारखा अलौकिक सण

पहिल्या स्पर्शाची ती सुखद अनामिक जाण
आठवतं तुझ्या माथ्याचं पहिलं अवघ्राण

ह्रुदयिच्या ईश्वराला साक्षी ठेवुन घेतलेला प्रण
उमटू देणार नाही तुझ्यावर दुःखाचा एकही व्रण

परवा नक्की परत येईन म्हणून तुझं जाताना एकदा डोळाभर पाहुन जाणं,
त्या सोमवारच्या पावसाची वाट बघणाऱ्या चातकाला आजन्म उपाशी ठेवुन जाणं.

2 comments:

Unknown said...

chhaan kavita lihili aahes...
mhanje he sagle tu anubhavle nastanna chaangli vyakhya kelis tu...
good job, keep it up....
lookin fwd to more kavitas from u....

Unknown said...

Khup chan!!