ती

ती एक चांदणी, नकळत क्षितिजावर आली, स्वप्नाळु ते आकाश,
अनोळखी झाले तारे
मनाच्या मरुस्थ्लाचे नंदनवन व्हायला एकच कारण पुरे

ती एक प्राजक्ता, अलवार मनात शिरली, धुंद बहरला शिशिर,
निर्माल्याचेही झाले सोने
मनाच्या वहीत जपुन ठेवण्यासारखे पिंपळपान जुने

ती एक श्रावणसर, चिंब रंगवुन गेली, पहिल्या पावसातले इंद्रधनुष्य,
पुर्ण झाले आयुष्याचे कोलाज
आठवणिंच्या रेखिव नक्षिला चढला नवा साज

ती एक ज्योती, मायेची हळुवार नवी उब, अश्रुही मुक्त हसले ,
भावनांना सापडली नवी वाट,
गुलाबी स्वप्नांतुन जागी होतेय आगळी पहाट

तीच माझी अर्चना, निस्सिम,निष्पाप भक्ती
परमेश्वरास एकच साकडे, ते निर्मळ हास्य कायम ठेवण्याची दे मज शक्ती