आपला चषक हरवलाय

विश्वचषक तो जिंकण्या निघाले अमुचे शूरवीर
द्रविड तो अग्रस्थानी, सरसावूनी आपुले कमान-तीर

सोबत होत्या शुभेच्छा, होते अपेक्षांचे ओझेही
ज्योतिष्यही पाठिशी, आले यज्ञकर्ते साधूही

अवघ्या देशाचे पाठबळ, आशिर्वादाची भली मोठी शिदोरी
अनुभवही कमी नसे, जगज्जेत्यांनी भरली पोतडी

कॅरिबियनला पोचताच सगळे अस्त्र शस्त्र परजले
विंडिजला धूळ चारली, हॉलंडपुढेही आवेशात गरजले

वाटले, अहा, काय जंगी सुरुवात झाली
कप नाही, पण सेमी फ़ायनल तर नक्कीच आपली झाली

पण, पण नशिबाने ऎन वेळी इंगा दाखवला
नशिब म्हणता की डेव्हिडने मदमस्त गोलियाथ हादरवला?

उमटले पडसाद, त्या यःकश्चित ढोनीच्या घरापुढे
तरीही धीर मंडळीस, खेळतील नक्कीच यापुढे

मागल्या वेळेसही होती अशीच डळमळीत सुरुवात
पण झुंजार दादांनी मारले फ़ाइनलपर्यंत हात

बर्म्युडाविरुद्ध फ़ुकलेले रणशिंग ऎकुन सर्व सुखावले
पण हाय, श्रीलंकेपुढे कागदी धुरंधर पत्त्यांप्रमाणे कोसळले

अब्ज जनता दिःड्मुढ झाली,त्यांचे देव हरले
दोघांनी सोडले प्राण, उरलेले जखमा कुरवाळीत बसले
(आजच टाइम्स मधे न्यूज वाचली)

दोष कुणाकुणाला द्यावा,स्वतःच म्हणती आम्ही त्या लायक नाही
कॅचेस सोडुन हसता लेकहो, तुम्हाहून कुणी नालायक नाही
(बांगलादेश विरुद्ध ढोनीने मुनाफ़च्या बोलिंगवर कॅच सोडली तो क्षण. त्या बॅट्समनने मग पुर्ण मॅच काढली..)

ब्रॅंड ऍंबेसेडर म्हणुन दिवसरात्र झळकत राहणार
पैसा धुळीसारखा उडतो, मैदानावर पायधूळ उगाच कोण झाडणार

परत नवी सुरुवात करण्याची हीच वेळ आहे
भ्रष्ट नीती डावलून पारदर्शकतेची आली वेळ आहे
राखेतून फिनिक्सचा जन्म होण्याची आता गरज आहे
दुर्दम्य इच्छा, निष्ठा अंगी बाणवण्याची गरज आहे

वाटत असेल, मीच का बरळतोय, सगळ्याच्या ह्याच भावना हो..
स्वप्न सुरु होताच भंगले, अवघा देश जागा झालाय
काय करावं, शेवटी आपला चषक हरवलाय, आपला चषक हरवलाय...