खरं तर आयुष्य म्हणजे एक भोवरा आहे
गतिमान रहा, नाहीतर काळाचा पहारा आहे
गती घेता घेता तर उडालो आम्ही हवेतच
अहंकारी पंखाना फ़क्त क्षितीजाचा किनारा आहे
कट,कपट, कसेही करून आहे जिंकायचे
निर्मळ,प्रेमळ, साधा माणूस इथे बावरा आहे
सगळ्याच गोष्टींना आहेत इथे किंमती
सर्वस्व कवडीमोल विकायला माणूस हावरा आहे
कलीने विणले आहे काय सुंदर जाळे
या अमावस्येत मोजकाच रंग पांढरा आहे
रंग बदलून बदलून ओळखच विसरलॊ स्वतःची
शेवटी स्वतःशी इमानदार तोच माणुस खरा आहे
1 comment:
kavita avadali...keep it up
Post a Comment